استعاره

خواستم عشق را نظاره کنم
چشم ها را پر از ستاره کنم

خواستم تا که از شب شعرم
قطعه ای نذر جشنواره کنم

عشق فرمود نذر نام علی
صد و ده بار استخاره کنم

بی علی دفتر مغازله را
باید انگار پاره پاره کنم

می شود با حروف نام علی
وزن اشعار را اداره کنم

جای دارد به وصف این آقا
هر چه می بینم استعاره کنم

گرچه اینها به ما نمی گنجد
بحر در کوزه ها نمی گنجد

ادامه مطلب...

با شوکت بی نظیرش آمد از راه
می آید از آسمان و در دستش ماه
دیدی که دهان کعبه هم وا مانده
لا حول ولا قوة الا بالله   

***
از جلوه ی نور ازلی می گویم
از ساحت آن صبح جلی می گویم
عمریست که مشغول عبادت هستم
هر شام و سحر علی علی می گویم

***
ملک و ملکوت می شود حیرانش
برپاست حماسه های بی پایانش
لشکر به دمی ز هم فرو می پاشد
می آید و ذوالفقار در دستانش

***
چشم همه بر شکوه بی همتا بود
آن روز که شور حیدری برپا بود
وقتی در قلعه را درآورد از جا
ذکر لب او نوای یازهرا بود

***
با مهر تو هر دلی شرف می گیرد
عشق تو دل مرا هدف می گیرد
هر کس که به ذکر یا علی دلگرم است
از فاطمه ایوان نجف می گیرد

یوسف رحیمی

قسمتم نیست بال و پر بدهند
به من از آن طرف خبر بدهند

جگرم را وسط گذاشته ام
به همه گفته ام نظر بدهند

به خدا گریه می کنی تا صبح
شرح حال مرا اگر بدهند

من از این در نمی روم هر چند
جای این در هزار در بدهند

چند تا مثل من خبر داری؟!
پای تو حاضرند سر بدهند

دردسر مایه ی کمالات است
نذر کردیم دردسر بدهند

ای امیر نجف به نفع تو نیست
عاشقانت اگر ضرر بدهند

درد و دل کردن تو را اغلب
به گدایانِ خون جگر بدهند

خاک پای تو قیمتش عرش است
پس نباید به جاش زر بدهند

چه کسی دیده هفت عالم را
همه اش را به یک نفر بدهند

ادامه مطلب...

پیر طریق انبیاء
 
 پیغمبران عرش خدا در تحیُرند
 بر ساحت مقام شما غبطه می خورند
 
 تا آدم از زبان خدا وصف تان شنید
 از قصد رفت وبا عجله سیب سرخ چید
 
عیسی به محض خنده تان خنده می کند
 صد مرده را نگاه شما زنده می کند
 
 عمر بلند خضر نشان عنایتت
او خورده جرعه ای ز شراب ولایتت
 
 موسی برای معجزه ی ادعای خویش   
 با ذکر« یاعلی» به زمین زد عصای خویش
 
 داوود اگر صدای خوشی دارد از شماست
 او ذاکر بزرگترین هیئت خداست
 
 چشم امید حضرت ایوب سوی  توست
  دست نیاز بیعت ایوب سوی توست
 
 نوح نبی برای مدارای سرنوشت
 بر بادبان کشتی خود «یاعلی» نوشت
 
 نور محبت تو به یونس حیات داد
 او را ز دخمه ی دل ماهی نجات داد
 
 لقمان نشست محضرتان و فخیم شد
  او پای منبر سخنانت حکیم شد
 
 یعقوب با توسل برتو شفا گرفت
 بردیده خاک پای تو را توتیا گرفت
 
 یوسف اگر ز چاه حسادت رهیده شد
 او با نخ عبای تو بیرون کشیده شد
 
 باد صبای مُلک سلیمان شمیم توست  
  قالیچه ی پرنده ی او هم گلیم توست
 
 الیاس خادم حرم عترت شماست
 او ریزه خوار سفره ی پربرکت شماست
 
 وردلبان صالح و ادریس یا علیست
 پیر طریق بندگی انبیاء علیست

وحید قاسمی

حرمت بیت الحرام
 
 در تن من جان علیست، خون به شریان علیست
 هر طپش قلب من، ذکرعلی جان علیست
 
 پتک به غمها بکوب، بردف تقوا بکوب
 مست شدی پابکوب، مرشد مستان علیست
 
 صاحب ِتیغ دو سر، خط شکن بی سپر
 بی زره باجگر، مرد به قرآن علیست
 
 واژه ی مردی از او، گشته چه پر آبرو!
 شاعر طوسی بگو ، رستم دستان علیست
 
 مذهب تمّارها، مکتب عمارها
 نهضت مختارها، معرکه گردان علیست
 
 شیخ خردکیش ها، لیلی دل ریش ها
 حیرت درویش ها، جذبه ی عرفان علیست
 
 کعبه ی انگورها، مروه ی تنبورها
 مشعراین شورها، رونق ایمان علیست
 
قرب إلی الله اوست، غیر علی های و هوست  
 سرمه ی چشمم شده، خاک کف پای دوست
 
 حق و حقیقت علیست، راه هدایت علیست
 زینت و زیبنده ی، نام ولایت علیست
 
 شرزه ی مرحب فکن، حیدر خیبرشکن
 صفدر پولاد تن، کوه شهامت علیست
 
 میر جهانگیرها، حکمت شمشیرها
 دولت تدبیرها، مرد سیاست علیست
 
 صوفی دل صافها، حضرت اوصافها
 سید انصافها، روح عدالت علیست
 
 اشهد لوح و دوات، شعر تو شهد و نبات
 حک شده بر کائنات، رمز سعادت علیست
 
 شأن علیه السلام، حرمت بیت الحرام
 دین خدا را دوام، رکن دیانت علیست
 
 پیر خراباتیان، خضر سماواتیان
 دادرس خاطیان، باب شفاعت علیست
 
قرب إلی الله اوست، غیر علی های و هوست
سرمه ی چشمم شده، خاک کف پای دوست

وحید قاسمی

اخلاصِ توحید

تو بی ابتدایی و بی انتها
شبیه پیمبر شبیه خدا

تو بالاترین نقطه ی باوری
معماترین نقطه ی زیر «با»
 
مقرب ترین جلوه ی لم یلد
و لم یولد آیه های خدا

تو آن سمت دروازه ی باوری
همان جا که می خوانمش ناکجا

مرا آن طرف ها اگر راه نیست
شما لااقل این طرف ها بیا

تو آن خواهش سبز سجاده ای
همان التماس شب انبیا

تویی مقصد اول و آخرم
مناجات شب های غارِ حرا

ادامه مطلب...

یا احد

هر دلی که دچار لیلا بود
قصه ی روزگار لیلا بود

از کرامات عاشقی است اگر
نام مجنون کنار لیلا بود

نام مجنون اگر فراتر رفت
این هم از اعتبار لیلا بود

آنچه دلهای بی شماری داشت
محمل در غبار لیلا بود

بی نیاز است از عبادت ما
کعبه در انحصار لیلا بود

امشب ای عشق در طواف توام
سیزده شب در اعتکاف توام

ادامه مطلب...

ضلع تسبیح

دل که عاشق شود شرر دارد
آتش از حال ما خبر دارد

عاشقی قصّه ای است دیرینه
که دو صد لیکن و اگر دارد

هر که مست است مثل انگور است
چون که او هم لباس تر دارد

ما که رندیم و باده نوش، چه غم
گر کسی جا نماز بردارد

آن که حال مرا نمی داند
چه نصیب از دل و جگر دارد

نکشم پا ز آستانه ی دوست
سائلش ز آنکه تاج سر دارد

لب من در ترنّم یادش
ذکر او هر شب و سحر دارد

عَجَزَ الواصفونَ عَن صفتک
ما عَرفناکَ حقَّ معرفتک

ادامه مطلب...

موسی بن ابیطالب

جبریلی و هر آینه عرش است کنارت
مانند همه از پر معراج مدارت
 
ما چاره نداریم به غیر از سر تسلیم
آهو چه کند با نفس شیر شکارت
 
با بودن تو بودن خورشید زیادی است
جز اینکه بگوییم شده شمع مزارت
 
تو عرش نشینی و گهی کوفه می آیی
قربان همین سر زدن گاه گدارت
 
ما را به دو ابروت بمیران و پس از آن
ای شاه نداریم دگر کار به کارت

من دست به دامانم و تو دست به خیری
پس رد شو به دستم برسد گرد و غبارت

تو ربِّ منی و همه ی ایل و تبارم
ما عبد توایم و همه ی ایل و تبارت
 
سنگینی این کفّه ی ما از کرم توست
با مثل تو ای دوست چه خوب است تجارت
 
در عشق بنا نیست که میثم شده باشم
سلمان تو هم آخرش افتاد به دارت
 
موسی بن ابیطالبی و دوره به دوره
از طور به سمت نجف افتاد گذارت
 
در طالع امسال برایم بنویسید:
یک روز نجف باشم و یک روز کنارت

علی اکبر لطیفیان